Քառօրյա պատերազմից հետո Դավիթի համար արդեն պարզ էր, որ մի օր լայնածավալ պատերազմ է սկսվելու, ու կարծես մտքում պատրաստ էր դրան։ Կամավորագրվելուց հետո հասկացավ, որ ամենադժվար պահը չերկմտելն է, երբ կարդում են անունդ՝ որպես պատերազմ գնացող կամավորի։
Դավիթը կարծում է, որ իր և իր մարտական ընկերների համար պատերազմը չի ավարտվել․ մենք հիմա պատերազմի փուլում ենք ու պետք է պատրաստ լինել ցանկացած պահի։ Ազատազենը ստեղծելու նպատակը հենց սա է։ Հիմա փորձում են այլ մարդկանց պատրաստել, զենքի հետ ծանոթացնել, կրակել սովորեցնել։
