2015 թվականին Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում Մեծ Եղեռնի100-ամյա տարելիցին տեղի ունեցավ «Մերսեդես» պիեսի հիման վրա բեմադրված ներկայացման առաջնախաղը։ Ազդագրի վրա ռեժիսոր Հակոբ Ղազանչյանը գրեց՝ «Եղեռնից մազապուրծ տատիս՝ Եղիսաբեթ Բուրսալյանի և պապիս՝ Խաչատուր Ղազանչյանի հիշատակին»։ «Մերսեդես» պիեսը պատմում է երկու քույրերի մասին, ովքեր1915 թվականի ցեղասպանության պատճառով հայտնվել են Հունաստանում։ Տարիներ անց քույրերից Զարուհին որոշում է վերադառնալ հայրենիք և մնացած կյանքն այնտեղ ապրել։
նման ֆորմատով ներկայացումներում բեմադրական լուծումներ գրեթե չկան, ձայնային և լուսային ձևավորում՝ նույնպես։ Այստեղ ևս, միայն երկար սեղան, որի ծայրերին նստած էին քույրերը, մեկ հատ ճամպրուկ, կարի մեքենա և մեկ հատ արկղ։ Թվում էր գործողություն չի կատարվում, գրեթե ամբողջ ընթացքում դերասանուհիները նստած էին ու պիեսն էին ընթերցում։
Դե ինչ, այս էպիզոդում կպատմեմ «Մերսեդես» ներկայացման մասին, ինչպես տեղի ունեցավ դրամատուրգ-ռեժիսոր համագործակցությունը, քանի անգամ է բեմադրվել պիեսը և ինչ ձևաչափով, ովքեր են եղել դերակատարները, ովքեր են հիմա խաղում ներկայացման մեջ և ոչ միայն։
